Aníron

Its A Wonderful Life 1964

نگاه مثلاً تو حوزه‌ی علمی بررسی کنیم یه شخصی تو دبیرستان المپیادی بوده توی تمام مقاطع معدلش فوق‌العاده بالا بوده و کنکورهاش تک رقمی بوده و الان هم برای اپلای فاند فوق‌العاده بالا گرفته و داره میره

حالا یکی از هم رشه‌ای هاش بیاد یه نظر یا پیشنهادی بهش بده بعد این برگرده بگه شما ها اصلاً در سطح من نیستید که بخواید نظر بدید و ...

خب حرفش مصداق کامل غرور هست و کلاً شخصیّت مغرورش هم همیشه زننده بوده و هست ولی من به عنوان یه شخصی که هیچ کدوم از موفّقیّت‌های ایشون رو کسب نکردم نمی‌تونم برتریش رو نادیده بگیرم.

آیکون شاید برای شما هم اتفاق بیفتد :دی

بعضی چیزا خدادادی هستند و ما نقشی در بوجود اومدنشون نداشتیم، مث رنگ پوست، قد و زیبایی ذاتی یا مثلا پولدار بودن یا زبان مادری یا قومیت مون ... خب مغرور بودن به این چیزا خنده دار و احمقانه س. 

ولی بعضی چیزا هست که ما با تلاش فراوان و طی سالها بدست میاریم، مث مهارت های مختلف هنری یا علمی. اگه من بخوام نظریه کوانتم رو نقد کنم، باید از یه سطحی اطلاعاتم بیشتر باشه، اگه مثلا فلان دانشمند برگرده و بگه  تو اصن در سطحی نیستی که بخوای کوانتم رو نقد کنی، حرف درست و به جایی زده و اصن مغرور بودن محسوب نمیشه. 

یا به نظر بوچلی، پاواراتی، گلپا، شجریان، ایرج ... اینا باید به صدایی که دارن افتخار کنن، چون سالهای سال تمرینات طاقت فرسا کردن تا برسن به اون صداها و حق دارن اگه یه نفر آدم معمولی آموزش ندیده بیاد بگه که مثلا صدای پاواراتی این اشکال رو داره ، برگردن و بگن که تو اصن از آواز و موسیقی چی میفهمی که بخوای ایراد بگیری ( با این فرض که ایرادی که گرفته میشه وجود نداره و اون آدم از سر نادانی یا غرض ورزی داره انتقاد بیجا میکنه ). 

من نمیتونم از بازی آلپاچینو ایراد بگیرم، چون هیچی از بازیگری نمیدونم، مگر اینکه بخواد مثلا نقش یه ریاضیدان رو بازی کنه و من بگم که فلان ویژگی بازی ش شبیه ریاضیدانا نبوده.  مثلا بازی امین تارخ در فیلم دلشدگان مصنوعی و خنده داره. فردین به مراتب خیلی بهتر نقش یه آوازخوان و خواننده رو بازی میکنه تا امین تارخ. 

کسی که سالها زحمت کشیده و به سه چهار زبان خارجی تسلط پیدا کرده حق داره و باید تا حدودی مغرور باشه. چون با آدم دیگه ای که همین وقت رو با تماشای تلویزیون یا وبگردی بیهوده گذرونده خیلی فرق داره. 

ارزش آدما یکسان نیست، بله ما باید متواضع و فروتن باشیم و فخرفروشی نکنیم. ولی اگه یه آدم عادی مثلا بخواد از گیتار زدن میلاد ایراد بگیره، حتی اگه خود میلاد حرفی نزنه، من بهش خواهم گفت که اصن تو از گیتار زدن چی میفهمی ؟ 

ولی اگه کسی بیاد و در مورد ریاضی یعنی تخصص خود من همچین حرفی بزنه، و حرفش واقعا مزخرف و بی پایه و اساس باشه، تلاش میکنم که خیلی آروم و ملایم بهش حالی کنم که توی باغ نیست. و داره پرت و پلا میگه. 

منظورم اینه که مغرور بودن همیشه صفت بدی نیست و گاهی لازمه آدم مغرور باشه یا تظاهر به مغرور بودن کنه. 

و اینکه در کامنت اول گفتم که با پست تون موافقم. کامنت دوم من درباره پست نبود، نظر خودم بود. به هر حال اگه دوست نداری کامنتای منو تأیید نکن. من ناراحت نمیشم.