Aníron

هرسال در پی فرا رسیدن این مناسبت، خیل عظیمی از پست‌های مخالف و موافق و تبریک به سمت آدم روانه می‌شوند؛ اما از نظر من، تنها کسانی که تبریکشان خیلی می‌چسبد و اصلا حق تبریک گفتن دارند، پدر و مادر خود آن شخص هستند؛ چون فکر نمی‌کنم این "دختر" معنای جنسیتی _آن‌طور که در جامعه جا افتاده_ داشته باشد و بیشتر فرزند دختر (معادل کلمه‌ی daughter در انگلیسی) مد نظر است. شخصاً دوست دارم بدانم پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگم از داشتن من خوشحالند، تا اینکه مثلا یک نفر غریبه که سالی یک‌بار بینمان سلام و احوال پرسی رد و بدل می‌شود، بیاید و تبریک بگوید. چون متاسفانه از این مناسبت، برداشت‌های نابجایی شده، و رفتارهای نادرستی _شاید ناخواسته_ از بعضی آدمها سر می‌زند. بگذریم که در این بین عده‌ای حقیر، آن را دستمایه‌ی شوخی‌های مضحکشان می‌کنند و باعث آزار خانمها می‌شوند. 

خلاصه، توصیه‌ی من به خانم‌های عزیز این است که در این روز، دست و پیشانی پدر و مادرتان را ببوسید و بابت تمام زحمت‌هایشان، هرطور که در توانتان است از آنها قدردانی کنید؛ اگر دلخوری درمیان است سعی در رفعش داشته باشید و اگر در قید حیات نیستند، به دیدارشان بروید. حتی برای یک روز، "دختر کسی بودن" را با تمام وجود حس کنید؛ و اگر در آن بین ماچ آبداری هم نصیب گونه‌هایتان شد که دیگر خوش به حالتان :)