Note to self #13

هیچ وقت در زندگی از عبارت "چرا من؟" استفاده نکن.

Note to self #12

شاید شعاری باشد، اما حقیقت این است که بعضی ها به دنیا می آیند که کاری انجام بدهند، و بعضی های دیگر، فقط موفقیت آنها را تماشا می کنند، در کتابها می خوانند، و حفظ یا تدریس می کنند. 

و دسته ی اول دو نوعند، افرادی که از هر طرفی محدودشان کنی بلاخره یک روزنه ای برای تاباندن نورشان پیدا میکنند، و افرادی که بعد از چند تلاش بی نتیجه، به دسته ی دوم تبدیل می شوند.

احتمالا حواست نیست، اما داری به سمت دسته ی دوم سوق داده می شوی. شاید بهتر است با هر قدمی که به آن سمت بر می داری، یک سیلی به خودت بزنی؛ شاید چند سیلی پی در پی بیدارت کند. اگر هم دوست داری در نهایت آدمی باشی که صرفا "چیزهایی می داند"، میل خودت است. ادامه بده. اما حواست باشد که این تو هستی که باید در تاریکی شب جوابگوی وجدان خودت باشی. 

قالَ آقای الف

قدم اول در فیلمسازی این است که تو نباید "دنبال" سوژه بگردی، و لزومی ندارد همه جا را به دنبالش جستجو کنی؛ چشمهایت را باز و به قلبت اعتماد کن، آن وقت زیر سنگ هم که باشی، سوژه تو را پیدا می کند و خواب شب برایت نمی گذارد...

Note to self #11

وقتی خواستی کاری که به آن علاقه داری اما ازحد تو خیلی گنده تر و بزرگ تر است را انجام بدهی، به زک اسنایدر فکر کن که به خاطر علاقه ی زیادش به کمیک بوک ها و مخصوصا مارول، به خودش اجازه داد فیلم بتمن علیه سوپرمن و جاستیس لیگ را بسازد و یک تنه گند زد به فیلمهای ابرقهرمانی.

صرف علاقه داشتن دلیل انجام کاری نمی‌شود، باید توانایی اش را هم داشته باشی.

Note to self #10

دفعه‌ی بعدی که خواستی کسی را "عزیزم" یا خطاب کنی یا در پیام برایش :* بفرستی، یک ثانیه دست نگه دار و فکر کن که آیا او برایت در این حد و اندازه هست؟ واقعا دوستش داری و برایت عزیز است؟

اگر جواب مثبت بود که هیچ، اما اگر منفی بود به این فکر کن که چرا این کار را می‌کنی؟ آیا جلب محبت آن آدم برایت مهم است؟ 

اگر نه، واقعا چرا این کار را می کنی؟

+به مدت دو روز همکار خانمی داشتیم که تقریبا همه را با لفظ "عشقم" خطاب می کرد. چرا کلمه ای با این بار احساسی قوی، باید به تکه کلام یک شخص تبدیل شود و  آن را برای عالم و آدم به کار ببرد؟

Money: power at its most liquid

پول، قدرت است. 

هیچکس نمیتواند این را انکار کند.

حتی اگر آن قدرت، در حد حس "افزایش اعتماد به نفس در حین قدم زدن در راهروهای فروشگاه" باشد. 

a cruel body

اسکات فیتسجرالد، کتاب گتسبی بزرگ را اینطور آغاز می کند:

" در سال هایی که جوان تر و به ناچار آسیب پذیر تر بودم پدرم پندی به من داد که آن را تا به امروز در سرم می چرخد و تکرار می شود. او گفت:

« هر وقت دلت خواست کسی را نقد کنی، یادت باشد که در این دنیا، همه‎ی مردم مزایای تو را نداشته اند. »

کاش هروقت که زبانمان خواست به تحقیر، انتقاد تند و زهردار، یا فخرفروشی از هرنوعش! بچرخد، این جمله را به ذهنمان بیاوریم...

Note to self #9

راز، هندوانه نیست که اگر سنگین بود برای حملش از کسی کمک بگیری... وقتی خودت توانایی نگهداری راز خودت را نداری، از دیگران توقع نداشته باش که از آن مراقبت کنند، آن را برایت به دوش بکشند و به همان اندازه برایشان عزیز باشد .

Note to self #8

آدم‌هایی که با جک‌پات بازی می‌کنند را دیده‌اید؟

یک سری هایشان وقتی نتیجه ی مطلوبی دریافت نمی کنند، لگدی حواله ی دستگاه می‌کنند و می‌روند.

آدم‌ها جک پات نیستند دوستان.

اگر مطابق میلتان رفتار نکردند، حواستان باشد که زبانتان لگد حواله‌شان نکند.

چون ممکن است باز چشم تو چشم بشوید و شرمساری‌اش است که‌ می‌ماند...

Note to self #7

بعد از هر وعده غذایی که مادرت می‌پزد دستش را ببوس.

بعد از هر لیوان شربت یا چای یا آبمیوه که برایت می‌آورد. بعد از هرکاری که برایت می‌کند...

حسرتش می‌ماند. حسرتش خواهد ماند..