Aníron

جانا سخن از زبان ما میگویی...

فقط بحث استفاده از خود کلمه نیست. الان طوریه که می‌بینی طرف امروز عاشق یکیه. فردا عاشق یکی دیگه. بنده خدا نظامی اگه تو این دوران زیست می‌کرد با دیدن لیلی و مجنون‌های امروزی هنگ می‌کرد. و یحتمل سر رو به میز و میز رو به دیوار و هر سه رو دوباره به سر خودش می‌کوبید و به جای لیلی و مجنون سرودن می‌رفت سر چهارراه لبو می‌فروخت.

حرف دلم رو زدی

اصلا هر کی رو میبینم اینقدر عین نقل و نبات واژه عزیزم گلم عسلم نثار این و اون میکنه،درجا از چشمم میوفته

حالا نه عشقم!ولی عزیزم انتهای جمله ها به نظرم قشنگه!:)

در کل کسایی که از این کلمه استفاده میکنن عامدانه برای لحظه عقل رو میذارن کنار . در کل محبت فکر میکنم با عقل سر ناسازگاری داره . 

در واقع این شنونده هست که باید عاقل باشه و از طرف بخواد این لفظو براش به کار نبره . ولی خب شنونده حتی بیشتر از گوینده عقل رو کنار میگذاره و سعی میکنه از محبتی که بهش شده استقبال کنه :) 

احساس میکنم با این نوع برخورد به اطرافیانشون اجازه میدن که راخت وارد حیطه‌ی خصوصی (یا شاید بهتر باشه بگم صمیمی)شون بشن. وقتی هم که دزد به خونه دعوت کنی باید منتظر سرقت هم باشی

دلیلش هم این بود که احساس می کردم ادبیاتم برای یک نوجوان پونزده ساله خیلی خشنه. استفاده از این کلمه ها کمک می کرد مهربون تر به نظر بیام.

الان هم روم مونده. یعنی ممکنه به یه آقای غریبه بگم جانم چون تو ناخواگاهم نهادینه شده گاهی به جای بله بگو جانم :))

این بود انشای من :دی