Aníron

امروز به تاریخ میلادی، 01/10 است. پریروز هم 7/7/97 بود و می‌دانید که من چقدر از چیزهای رند و قرینه خوشم می‌آید. 

بگذریم. چیز دیگری می‌خواهم بگویم. یعنی چیزی بود که نمی‌خواستم بنویسم اما یک حس عصبانیتی در من وجود دارد که شاید از این راه کمی از آن خالی شود.

ساعتی پیش، در طی جستجوی مطلبی، چشمم به یک خبر افتاد: سه روز پیش، یک مدل اینستاگرامی عراقی را با گلوله به قتل رسانده‌اند. من آن دختر را هرگز ندیده بودم و حتی اسمش را هم نشنیده بودم؛ اما در خبر نوشته بود که ممکن است به دلیل مغایرت عکس‌ها با موازین کشورش این بلا را سرش آورده باشند. یاد مائده (حتی نام فامیلش را هم نمی‌دانم) افتادم که به خاطر انتشار چند کلیپ، در رسانه‌ی ملی آبرویش را بردند و مجبور به عذرخواهی‌اش کردند. 

من این آدم‌ها را اصلا نمی‌شناختم و نمی‌دانم که چه کار کرده‌اند. فقط می‌دانم که تنها در کشور ما و کشورهای بدبخت‌تر از ما اصل قضیه را ول کرده‌اند و چسبیده‌اند به زن و دختر مردم، چه در فضای مجازی، چه در خیابان. زورشان فیلتر کردن پیامرسان‌ها و سایت‌هاست. مردم دارند زیر بار فشار اقتصادی له می‌شوند، جوانان هر روز تک تک آرزوهایشان را توی چاه دستشویی می‌اندازند و یک سیفون رویش می‌کشند، آنوقت دوستان افتاده‌اند دنبال اینکه کی چقدر از موهایش معلوم است و چرا لنگ و پاچه‌اش را بیرون انداخته. 

بروید خودتان را درست کنید. اگر آدمی توجه طلب است و مرتب از اعضا و جوارحش عکس می‌گذارد، توجه تو و امثال توست که به معروفیت چنین آدمی دامن می‌زند. اینکه با اکانت مخفی‌ات برای آن مدل اینستاگرامی کامنت فدایت شوم بنویسی و با اکانت رسمی‌ات از اینگونه افراد اعلام برائت کنی، یعنی مریضی. یعنی زندگی‌ات لنگ تایید دیگران است؛ و این کشور پر است از تو و امثال تو. 

نمی‌دانم باید چه کار کرد. نمی‌دانم چطور انقدر پوستمان کلفت است که داریم در این کشور تاب می آوریم. نه دلمان به فرهنگ خوش است و نه اقتصاد و نه هیچ چیز. هییچ چییز. و می‎دانی چه چیزی از همه بدتر است؟ اینکه یک مشت آدمیم که همدیگر را دوست نداریم و از هر فرصتی برای تکه تکه کردن هم استفاده می‌کنیم. اینکه وقتی چیزی گران می‌شود برای خریدش حمله می‌کنیم و به هیچ جایمان نیست که ممکن است به دیگران چیزی نرسد. اینکه به هرکسی زورمان برسد جنس گران می‌فروشیم و مردم هم چشمشان کور. می‌خرند.

ما درست شدنی نیستیم. کاش منقرض شویم. 

کاش ما و تمام فرهنگ‌هایی که درشان دروغ و ریا و تنبلی و دورویی و احساس زرنگی در حین چاپیدن هموطن جریان دارد منقرض شوند. کاش تمام آنهایی که برایشان تخریب و هدر دادن چیزها مهم نیست منقرض شوند.

زمین بماند و نسلی که می‌داند باید چطور زندگی کند. که لیاقت زندگی کردن را داشته باشد..

[اگر فیلتر شدم پیشاپیش خدانگهدار]