Aníron

.

ولی هرقدر هم متفاوت، امضاش پای کار هست. یک هفته، یک روز، یک ساعت و همگراییِ آخر. با همه‌ی جزئیات و نت‌هاش، حقیقتن جذاب بود ^_^

بیشتر ترجیح می‎دم از برادران نولان استفاده کنم تا خود نولان چون برادرش توی کارهای قبلیش می‎دونم تاثیر زیادی داشت. البته Memento و Prestige به ترتیب کپی و از روی کتاب بودند و من حس نکردم که خودش کار خاصی کرده باشه. 

Inception و Dark knight برام خیلی قابل تقدیره.

قصد دیدن Dunkirk هم نداشتم ولی تعریف‌های اینچنینی آدم رو در مقابل وسوسه دیدنش بی‎دفاع می‎کنه :دی

ترسیدم :))

اینکه اسم Prestige رو آوردم به خاطر این بود که فکر کنم نویسنده کتاب از فیلم اونقدرا راضی نبوده ...

باشه چشم بدون پیش‎داوری فیلمش رو می‌بینم.

دقیقا باید بدون در نظر گرفتن نام کارگردان و استیل نولان این فیلم رو دید و فقط از سبک روایت،فیلمبرداری و البته موسیقی متنش لذت برد!

کلی خندیدم با این، نتونستی چیزی به نویسنده نگی :))

فقط یک چیز خاص کوچک داشت این فیلم. صمیمی بود. نمی دانم چطور و چرا. شاید بخاطر موسیقیش بود. وقتی اینا راه میرفتن آهنگ پخش نمی شد و تو صدای پای اینا را روی خاک میشنیدی. هیجان انگیز بود. از این لحاظ خوب بود. اما تا حدی قابل پیش بینی بود. کوتاه بود. کوتاه بودنش هم خوب بود. دیالوگ mate, they are all right women باعث شد بخندم :)‌ اما خب٬‌ یک فیلم جنگی بود دیگه. تفاوت خیلی خیلی فاحشی با فیلم های جنگی دیگه نداشت. و در آخر٬ زنده باد نولان :)