Aníron

دوتایشان دست یک آدم مطمئن بود، اما فکر می‌کردم دوتای دیگر را برای همیشه از دست داده‌ام... و می‌دانید که چه حس ناراحتی است.

مخصوصا اینکه کتاب سمفونی مردگانم سنش از من هم بیشتر است و این دنیای سوفی، از اولین نسخه های چاپ شده در ایران است. فکرش را بکنید آدم اینطور کتابها را به کسی قرض بدهد و طرف بعد از بیشتر از هشت سال به روی خودش هم نیاورد. و الان دارم به آن کسی فکر می کنم که خیلی شیک اقدام به پیچاندن آن کتابهایی که تاریخ چاپشان به اوایل دهه ی سی می رسید کرده و  هرگز اسمشان را هم نمی آورد. 

خلاصه اینکه کتابهایی را که قرض می‌گیرید به صاحبشان پس بدهید، هرچقدر هم دوستشان داشته باشید. شاید آن کتاب و کتابها برای صاحبش معنی خاص و ویژه و خاطره انگیزی داشته باشد...