در مدح آن فصل چاه.آر
شرلوک تنها سریالی است که من در تمامی عمرم بیش از دوبار تماشایش کردهام (البته بدون در نظر گرفتن فرندز)، و فکر میکنم فصل چهارم سریال، درواقع چیزی بوده که سازندگان آن قصد ساختنش را داشته اند و قسمتهای قبل صرفا یک آشنایی با شخصیتها و جو کلی سریال و خو گرفتن مخاطب با آنها بوده و بس.
فصل چهارم، کاملا شرلوک را از یک داستان اقتباسی-جنایی جدا کرده، و شروع به تشریح احساسات و عواطف مختلف انسانی میکند و تبحر تیم در این کار واقعا مثال زدنی است.
و فکر میکنم قسمت آخر این فصل (باچشمپوشی از سخنرانی مزخرف مری واتسون) بهترین و پر هیجانترین اپیزودی بوده که تابحال تماشا کردهام و هنوز برایم جذابیت دارد و چیزهای جدید کشف میکنم. و بهنظرم حتی آنقدر قوی است که بتواند به عنوان پایان سریال درنظرگرفته شود.
البته خود من از اولین دلتنگ شوندگان هستم و امیدوارم ادامه پیدا کند، با همین فاصله ی زمانی زیاد پخش و فیلمنامهی قوی.