Aníron

من که صرفاً دلمشغولی بیش از حد نیاز توشون دیدم واسه همین فیسبوک ، اینستا و توییتر رو هنوز تجربه نکردم.

البته نه همشون

حالا قضیه معمولا اینجور وقت ها زمانی بغرنج میشه که این تفکرات واقعی تهوع آور مخصوص آدم هایی از زندگی آدم باشن که جدا شدنی نیستن از زندگی . مثلا عمو مادر پدر عمه خاله . اینجور وقت ها همون باید کنترل کنی و خودت افسار زندگی رو سمتی ببری که کمتر پای این تفکرات وسط بیاد . 

البته کلا اینایی که گفتم همه نظر منه و ممکنه قضیه چیز دیگه باشه که امیدوارم کمک کنه نظرم :| 

 

در مورد توییتر الان چیزی که یادم اومد اینکه دنیای مجازی صرفا دست آورد ها یا تفکرات آدم ها نیست . صرفا جلوه ای از چیز هایی هست که کاربر دوست داره بهش برسه از نظر فکری یا اینجور چیزا . و تعداد معدودی هستن کسایی که حرفشون با عملشون یا فکر واقعیشون همخوانی داره . الان مثلا همین نظری که من میذارم در فضای مجازی برای یک کاربر مجازی . خیلی به ایده آل نزدیکِ . میگم رابطه رو با عمه ت مثلا کنترل کن . خب راحت که نیست . معنیشم این نیست که من خودم واردم و رابطه م رو با همه کنترل میکنم :| ولی خو میگم دیگه :| دوست دارم اینجوری باشه . راهش اینه . حالا ممکنه اصلا دست نیافتنی باشه یا صرفا توهم باشه . مثلا میگیرم از فلان آدم حمایت میکنم سفت و سخت . در حالی که اون آدم خودش لایق این حمایت نیست و صرفا برداشت اشتباه من یا نگاه نا درست من باعث شده یه حجم غیر واقعی از اون تو فکرم ایجاد بشه . اما خب چیزی که بقیه میبینن حمایت منه . فکر میکنن ذهن من چقدر متعفن که از اون آدم حمایت میکنم . حالا مثال زدم مثلا ها :| من که آدم خوب و عاقل و پرفکت ای هستم :| 

علاقه‌ای بهشون ندارم...